Film otrzymał elektroniczną oprawę wypełnioną przestrzennymi teksturami dźwiękowymi. Mimo że kompozytor nie wykorzystał orkiestry symfonicznej, zdołał stworzyć wartką akcję instrumentalną, podczas której nie będziemy mieć okazji do ziewania. Skomponowanie takiej muzyki to jedno, ale równie istotne jest odpowiednie zaprogramowanie syntezatorów. Tylko w taki sposób idea kompozytora może zostać urzeczywistniona i otrzymać odpowiednią formę. Ścieżka dźwiękowa Danny'ego Elfmana z pewnością spodoba się fanom Szkoły Berlińskiej i nawet nie będą musieli oni oglądać filmu, aby w pełni docenić jej wartość muzyczną.
