Płyta jest pierwszym tytułem, który wchodzi w skład "Oxingale Series" będącej wynikiem współpracy holenderskiej wytwórni Pentatone oraz Oxingale Records. Ta ostatnia została założona przez nominowanego do nagrody Grammy wiolonczelistę Matta Haimovitza, któremu na tym albumie towarzyszy pianista Christopher O'Riley - człowiek znany z popularyzowania muzyki poważnej w nietypowy sposób (np. poprzez klasyczne aranżacje utworów Radiohead, Pink Floyd czy Nirvany) oraz w nietypowych miejscach (np. w nowojorskim klubie CBGB). Christopher O'Riley gra na fortepianie Thomasa Broadwooda z 1823 roku, natomiast Matt Haimovitz wykonuje swoje partie na wiolonczeli Matteo Goffrillera z 1710 roku.
Na wydawnictwie znalazły się "Sonaty na fortepian i wiolonczelę": F-dur Op. 5 No. 1 (1796); g-moll Op. 5 No. 2 (1796); A-dur Op. 69 (1808); C-dur Op. 102 No. 1 (1815) oraz D-dur Op. 102 No. 2 (1815). Materiał został uzupełniony przez 12 wariacji na temat chorału "See, the Conquering Hero Comes" z oratorium Georga Friedricha Händla "Juda Machabeusz" na fortepian i wiolonczelę, WoO 45 (1796) oraz 7 wariacji na temat "Bei Männern, welche Liebe fühlen" z opery Wolfganga Amadeusza Mozarta "Czarodziejski flet" na fortepian i wiolonczelę, WoO 56 (1801).
Zestawienie ze sobą kontrastowo brzmiących instrumentów, jakimi są fortepian i wiolonczela, daje ciekawe wrażenie walki między subtelnością a szorstkością. Jak to często bywa z kontrastami, instrumenty te wzajemnie się dopełniają, zapewniając materiałowi różnorodność oraz tworząc harmonię między rozmaitymi pierwiastkami dźwiękowymi. "Beethoven, Period." jest więc albumem z muzyką liryczną i dramatyczną, spokojną i porywczą, stonowaną i gwałtowną, bogatą i skromną instrumentalnie, prostą (rzadziej) oraz skomplikowaną technicznie (częściej). Ta rozmaitość jest największym atutem płyty.
