Album zawiera utwory Tomasa Korbera wykonane przez samego kompozytora oraz kwartet złożony z czterech saksofonistów (tenorowego, sopranowego, barytonowego oraz altowego). Taki skład może sugerować muzykę improwizowaną, ale w rzeczywistości mamy do czynienia z eksperymentalną elektroniką. Już na samym początku jest bardzo ambientowo, a elektroniczne efekty przywodzą na myśl morskie fale. Wspomniane fale wzbierają, więc umysł odbiorcy odczuwa ich stopniową intensyfikację. Magnituda dźwiękowa jest coraz większa, co pobudza nasze zmysły. Charakterystyczny jest jednostajny sygnał, wokół którego pojawiają się rozmaite elementy instrumentalne. Koncepcja tej kompozycji opiera się na manipulowaniu dźwiękami i częstotliwościami. Innym znakiem rozpoznawczym są dłuższe fragmenty ciszy niekiedy przerywane zaskakującymi eksperymentami sonicznymi. Zapewne większość słuchaczy będzie zaskoczona sposobami wykorzystania saksofonów. Tutaj brzmią zupełnie inaczej niż na tradycyjnych albumach jazzowych. Właściwie są nierozpoznawalne i to jest chyba największy atut tego materiału. Okazuje się, że zabawy dźwiękami potrafią być niezwykle fascynujące.
