Pierwszy człon nazwy zespołu nawiązuje do pisma rosyjskiej partii socjaldemokratycznej wydawanej w latach 1900-1905. Jej pierwszym redaktorem był Włodzimierz Lenin. Liczba 19 odnosi się do muzyki dwudziestego wieku, natomiast jej druga część 03 wskazuje na liczbę wykonawców w grupie. Opisywany materiał jest zapisem wcześniej niepublikowanego koncertu zarejestrowanego w 1972 roku. Mimo skromnego składu osobowego, trio improwizatorów jest bardzo energiczne. Słuchacz odczuwa nieustanną interakcję między artystami. Gitarzysta Derek Bailey i kontrabasista Barry Guy potrafią niemiłosiernie szarpać struny, natomiast puzonista Paul Rutherford wydobywa ze swojego instrumentu niepokojące dźwięki. Muzycy mistrzowsko prezentują instrumentalne bałaganiarstwo, a zarazem definiują artystyczny chaos. Odbiorcy może zakręcić się w głowie od bogactwa abstrakcyjnych dźwięków. Nawet w dzisiejszych czasach duże wrażenie robi perfekcyjna nić porozumienia między brytyjskimi muzykami. Między innymi dzięki tej umiejętności zapracowali sobie na wysoką pozycję, która umożliwiła im wejście do elity świata muzyki improwizowanej.
