Camerata Kilkenny to zespół muzyki dawnej założony przez skrzypaczkę Mayę Homburger i klawesynistę Malcolma Prouda. Artyści to wybitni specjaliści od muzyki barokowej, co znajduje potwierdzenie na opisywanym materiale. Oprócz eksploracji własnego terytorium gatunkowego postanowili również przebadać inne rejony muzycznego świata - tym razem irlandzkiego. Uosobieniem tej ostatniej tradycji jest dudziarz David Power.
Album zaczyna się od melodyjnej, słonecznej i niezwykle pozytywnej w przekazie muzyki irlandzkiego kompozytora Turlougha O'Carolana. Zarówno utwór otwierający, jak i wieńczący album jego autorstwa to najjaśniejsze momenty na liście kompozycji. Irlandzka część płyty została jeszcze wzbogacona o pięć utworów anonimowych twórców. Kawałki te wykonane są w wolnym i średnim tempie - wyrażają swobodę, wolność i życie człowieka w harmonii z naturą. Barokowe oblicze wydawnictwa reprezentują Georg Philipp Telemann ("Suita La Musette g-moll, nr 6", "Suita Guliwer na 2 skrzypiec") i Henry Purcell ("Suita z Królowej Wróżek"). Kompozycje te wyróżnia barokowa dostojność, czasami skoczność i żywiołowość, a najczęściej majestatyczność. Muzykom udało się połączyć brzmienia klawesynu, barokowych skrzypiec oraz irlandzkich dud w dziełach Georga Friedricha Händela ("Pifa" z oratorium Mesjasz) i Jean-Marie Leclair'a ("Musette i Menuety" z opery Scylla et Glaucus). Album "The Piper and the Fairy Queen" udowodnił mistrzostwo wykonawcze artystów biorących udział w nagraniu i potwierdził, że mariaż dwóch odległych światów muzycznych jest jak najbardziej możliwy.
Album zaczyna się od melodyjnej, słonecznej i niezwykle pozytywnej w przekazie muzyki irlandzkiego kompozytora Turlougha O'Carolana. Zarówno utwór otwierający, jak i wieńczący album jego autorstwa to najjaśniejsze momenty na liście kompozycji. Irlandzka część płyty została jeszcze wzbogacona o pięć utworów anonimowych twórców. Kawałki te wykonane są w wolnym i średnim tempie - wyrażają swobodę, wolność i życie człowieka w harmonii z naturą. Barokowe oblicze wydawnictwa reprezentują Georg Philipp Telemann ("Suita La Musette g-moll, nr 6", "Suita Guliwer na 2 skrzypiec") i Henry Purcell ("Suita z Królowej Wróżek"). Kompozycje te wyróżnia barokowa dostojność, czasami skoczność i żywiołowość, a najczęściej majestatyczność. Muzykom udało się połączyć brzmienia klawesynu, barokowych skrzypiec oraz irlandzkich dud w dziełach Georga Friedricha Händela ("Pifa" z oratorium Mesjasz) i Jean-Marie Leclair'a ("Musette i Menuety" z opery Scylla et Glaucus). Album "The Piper and the Fairy Queen" udowodnił mistrzostwo wykonawcze artystów biorących udział w nagraniu i potwierdził, że mariaż dwóch odległych światów muzycznych jest jak najbardziej możliwy.