Album otwierają "Pieśni z wyspy" (1964), czyli fantazja na kameralny chór i siedem instrumentów do wierszy Ingeborg Bachmann. Utwór ma żałobny charakter podbudowany smutnym śpiewem i zawodzącymi instrumentami smyczkowymi. Pieśni wprowadzają słuchacza w nastrój melancholii, który zmusza do refleksji. W warstwie instrumentalnej odczuwalna jest nutka przerażenia i tajemniczości. Znajdziemy tu partie pełne porywczości i uniesienia, ale również fragmenty wyciszające. "Orfeusz na uwięzi" (1984) to kompozycja na chór a cappella do wierszy Edwarda Bonda. Wiodącą rolę odgrywają w nim żeńskie wokale, mające jednocześnie działanie kojące i usypiające. Próba wysłuchania tego dzieła może zakończyć się zapadnięciem w głęboki sen. Materiał wieńczy "Pięć madrygałów" (1947) na mały chór mieszany i jedenaście instrumentów solowych do "Wielkiego testamentu" Franciszka Villona. Jest to utwór mocno uduchowiony, choć w wielu fragmentach bardzo żywotny. W tym przypadku bardziej wyrazistą rolę odgrywają głosy męskie. Żeński śpiew ma charakter głównie łagodzący i uspokajający, ale możemy go usłyszeć również w bardziej dynamicznych partiach. Dzieła chóralne Hansa Wernera Henze to uczta oczyszczająca zmęczoną ludzką duszę.
