Album rozpoczyna kompozycja "up2U" Mikołaja Majkusiaka. Jest ona bardzo złożona, ale nie stanowi wielkiego problemu dla instrumentalistów dysponujących olśniewającą wirtuozerią. "up2U" stanowi fascynującą instrumentalną opowieść, nad którą unosi się duch Bernarda Herrmanna wzbogacony o akordeonową maestrię.
"Suita 3-5-7" Piotra Wróbla to kompozycja, która czasami brzmi jak ścieżka dźwiękowa z filmu Woody'ego Allena, a miejscami przenosi nas do świata Petera Greenaway'a. Ten utwór po prostu płynie, sunie swobodnie w nieznanym, ale intrygującym kierunku. Całość jest mocno osadzona w tradycyjnych polskich tańcach.
"Atom Accordion Quintet" Krzysztofa Lenczowskiego to kolejny dowód na to, że tylko kwestią czasu jest wykorzystanie ich muzyki w jakimś filmie. Jest to wielowymiarowy utwór, który wyśmienicie sprawdza się jako autonomiczna kompozycja, ale również stanowiłby idealne dopełnienie obrazu.
Wieńcząca album "Subliminal Folk Suite" Nikoli Kołodziejczyka to ukłon w stronę muzyki ludowej. Jest to najbardziej ponura kompozycja na płycie, która jednocześnie wymaga największego skupienia od odbiorcy. Jest wykonana głównie w wolnym tempie, choć to zostało przyspieszone w jej ostatniej części - mocno kontrastującej z poprzednimi. Suita bezdyskusyjnie potwierdza kunszt kompozytorski oraz wykonawczy.
Ten album dowodzi, że akordeon jest niesłusznie niedoceniany przez świat muzyki poważnej. Mamy do czynienia z młodymi, ale wybitnymi artystami, którzy powinni być ważną częścią polskiej dyplomacji kulturalnej. Materiał zawarty na srebrnym krążku to przykład przystępnej muzyki współczesnej, która ma trafić do większego audytorium. Możemy być dumni z młodych kompozytorów i wykonawców ich dzieł. Możemy też sobie życzyć, aby za 100 czy 200 lat byli tak cenieni i szanowani jak Fryderyk Chopin, Karol Szymanowski czy Ignacy Paderewski.
