Jest to trzydziesty pierwszy solowy album w dyskografii angolskiego artysty.
Materiał charakteryzuje się bardzo emocjonalnym śpiewem i energiczną warstwą instrumentalną. Przez muzykę przebijają takie emocje, jak nostalgia, melancholia i wrażliwość. Są również bardziej radosne i pogodne utwory, z których bije optymizm i słoneczna atmosfera. Każdy dźwięk odgrywany jest z uczuciem, a każda sylaba wyśpiewana z najwyższym zaangażowaniem. Odbiorca czuje, że muzyka jest ważną częścią życia artystów, a przekaz zawarty w tekstach ma istotne znaczenie. Znakiem rozpoznawczym Bongi jest lekko zachrypnięty głos, który dodatkowo wyróżnia się głębokim liryzmem. Teksty odnoszą się do trudnej historii Portugalii i Angoli oraz do problemów współczesnego zglobalizowanego świata. Album oferuje więc nie tylko muzykę do wysłuchania, ale również warstwę liryczną do przemyśleń.
Materiał charakteryzuje się bardzo emocjonalnym śpiewem i energiczną warstwą instrumentalną. Przez muzykę przebijają takie emocje, jak nostalgia, melancholia i wrażliwość. Są również bardziej radosne i pogodne utwory, z których bije optymizm i słoneczna atmosfera. Każdy dźwięk odgrywany jest z uczuciem, a każda sylaba wyśpiewana z najwyższym zaangażowaniem. Odbiorca czuje, że muzyka jest ważną częścią życia artystów, a przekaz zawarty w tekstach ma istotne znaczenie. Znakiem rozpoznawczym Bongi jest lekko zachrypnięty głos, który dodatkowo wyróżnia się głębokim liryzmem. Teksty odnoszą się do trudnej historii Portugalii i Angoli oraz do problemów współczesnego zglobalizowanego świata. Album oferuje więc nie tylko muzykę do wysłuchania, ale również warstwę liryczną do przemyśleń.