Tym razem na liście utworów znalazły się te autorstwa m.in. The Isley Bros, Marvina Gaye'a, Johna Barry'ego, Prince'a, Steviego Wondera, Cream i innych. Kolejny raz mamy do czynienia z bardzo przyjemnym jazzowym graniem z wiodącą rolą gitary, wibrafonu oraz organów Hammonda. Utwory zagrane są żywo i pogodnie, aczkolwiek w umiarkowanym tempie. Ciepłe brzmienie instrumentów cieszy nasze uszy, a swingujące momenty nieźle bujają. Natkniemy się również na utwory spokojne, czasami wręcz usypiające. Pomysł przerobienia popowych przebojów na jazzową modłę nie jest oryginalny, ale dobrze zrealizowany. Zostały one zagrane w taki sposób, jakby były autorskimi kompozycjami gitarzysty. Amerykanin zawarł w nich własny styl, nadając znanym hitom zupełnie nowy wymiar.
