Jest to trzeci album z serii "Szymanowski | Lutosławski" zarejestrowany z udziałem wiolonczelisty Gautiera Capuçona i Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia pod batutą Alexandra Liebreicha. "Uwertura koncertowa E-dur op. 12" Karola Szymanowskiego rozpoczyna się dynamicznie, aby potem przejść w dostojne tony. Utwór charakteryzuje się poruszającymi melodiami, które nawiązują do epoki romantyzmu. Innymi wyróżnikami są nagłe zrywy i uspokojenia oraz potężne uniesienia. Dzieło posiada mnóstwo cech filmowych, dlatego mogłoby pełnić rolę ścieżki dźwiękowej do dramatu. Jest to niewątpliwie jedna z najpiękniejszych kompozycji Karola Szymanowskiego. Po niej następuje "Koncert wiolonczelowy" Witolda Lutosławskiego, który zaczyna się od zalotnych, a nawet zaczepnych dźwięków wiolonczeli. Dopiero po pewnym czasie dołącza orkiestra, która nawiązuje nieskładny dialog z instrumentem Gautiera Capuçona. Jak to zwykle bywa w muzyce współczesnej, nie brak tu lekkiego chaosu i narowistych fragmentów. Jest to z pewnością utwór bardziej wymagający dla odbiorcy, ale też niezwykle intrygujący. Coś dla miłośników niekonwencjonalnych dźwięków. Ostatnią część płyty zajmuje "IV Symfonia", w której dzieje się dużo - czasem jest szybko, a czasem wolno, trochę tajemniczo, porywczo, dramatycznie, nostalgicznie, ale przed wszystkim bardzo obrazowo. To dzieło Witolda Lutosławskiego idealnie pasowałoby do dreszczowca lub filmu katastroficznego.
