Pierwszą część płyty wypełnia "IV Symfonia A-dur op. 90" (1833) nazywana "Włoską". Jest to dzieło żywe, pełne wigoru i polotu. Dominują tu partie taneczne i radosne. Kompozycja została wykonana z lekkością i szczyptą melancholii. Spokojne fragmenty, jak gdyby kroczące, skupiają uwagę odbiorcy i naprawdę intrygują.
W drugiej części znalazła się "V Symfonia d-moll op. 107" (1830) nazywana "Reformacyjną". Ta kompozycja jest połączeniem muzyki sakralnej i świeckiej. Uwagę przykuwają najbardziej momenty podniosłe i burzliwe. W tej symfonii jest niewątpliwie więcej dynamizmu, choć nie brakuje tu partii subtelnych oraz idyllicznych. Wprowadzają one nas w stan błogości powodujący uczucie szczęścia i odprężenia. Symfonie niemieckiego kompozytora zachwycają melodyjnością i delikatnością, tak więc obie są godne polecenia.
