Zespół nie zagrał żadnych utworów z debiutanckiej płyty, lecz skupił się na drugim i trzecim albumie studyjnym. Zagrał cztery kompozycje z "Focus II" (1971) i trzy z "Focus III" (1972). W większości przypadków muzycy wiernie odtwarzają studyjne wersje utworów, choć czasami pozwalają sobie na partie improwizowane. Artyści udowodnili, że są nie tylko wspaniałymi instrumentalistami, ale również potrafią się doskonale zgrać. Holendrom udało się także zachować atmosferę znaną z albumów studyjnych. W tej muzyce wszystko ma swoje miejsce i czas, wszystko się ze sobą zazębia, a odbiorca nie odnosi wrażenia przesytu. Płyta potwierdza wysoką formę artystyczną i wykonawczą zespołu w latach siedemdziesiątych.
