Jest to drugi album studyjny instrumentalnego tria fusion, kierowanego przez pianistę Kirilla Sokirko.
Muzyka rosyjskiej grupy jest bardzo melodyjna, a same kompozycje mają charakter progresywny, dlatego też słuchacz nie będzie odczuwał jednostajności, ani znużenia. Materiał jest żywotny i rozwija się w interesujący sposób. Najbardziej intrygujące jest to, że odbiorca nie spodziewa się, w którym kierunku zaprowadzą nas muzycy. Co prawda nie ma tutaj improwizacji, ale nie oznacza to, że utwory są przewidywalne. To nie jest album oparty na piosenkowym schemacie zwrotka-refren-zwrotka. Nie tylko, dlatego że nie ma tutaj piosenek, ale przede wszystkim, dlatego że Rosjanie zmusili nuty do opowiedzenia nam fantastycznej historii. Naprawdę można to zrobić bez słów!
Muzyka rosyjskiej grupy jest bardzo melodyjna, a same kompozycje mają charakter progresywny, dlatego też słuchacz nie będzie odczuwał jednostajności, ani znużenia. Materiał jest żywotny i rozwija się w interesujący sposób. Najbardziej intrygujące jest to, że odbiorca nie spodziewa się, w którym kierunku zaprowadzą nas muzycy. Co prawda nie ma tutaj improwizacji, ale nie oznacza to, że utwory są przewidywalne. To nie jest album oparty na piosenkowym schemacie zwrotka-refren-zwrotka. Nie tylko, dlatego że nie ma tutaj piosenek, ale przede wszystkim, dlatego że Rosjanie zmusili nuty do opowiedzenia nam fantastycznej historii. Naprawdę można to zrobić bez słów!